شهيد علي قوچاني
مادر و پدر عزيزم! امانتي كه به شما داده شده بود، به صاحب اصلي آن بازگردانيده شد، كسي كه چيزي را امانت مي‌گيرد موقع پس دادن هيچ‌گاه ناراحت نمي‌شود، مادرم! من شما را خيلي دوست داشتم، همچنين پدر، همسر، خواهر و برادرانم، شما تنها كساني بوديد كه به آنها علاقه داشتم، ولي مادر جان من خدا را بيشتر از شما دوست دارم، و براي همين است كه قريب شش سال از شما جدا شده‌ام. هر موقع كه دلتان گرفت، براي سرور همه ما اباعبدالله‌الحسين (ع) گريه كنيد، مطلب در مورد همسرم است. او را در تصميم‌گيري آزاد بگذاريد، بگذاريد راه جديد خود را انتخاب كند، اگر فرزندم به دنيا آمد و پسر بود، كاري كنيد كه وقتي بزرگ شد ادامه‌دهنده راه من باشد. و اسمش را حسين بگذاريد.
همسرم! تمام انسان‌ها رفتني هستند، تمام انسان‌ها چه خوب و چه بد، چه ضعيف و چه غني، با هر وضعيتي كه هستند، در اين راه، عده‌اي با عزت و سر ننهادن به غير خدا زندگي مي‌كنند و بعضي براي زندگي خود بنده غير خدا مي‌شوند و از خود هيچ عزت و سرافرازي ندارند. ولي دسته اول چون راه خدا را مي‌روند، همواره با مشكلاتي روبرو مي‌شوند، بعضي اوقات انسان خود را در راهي مي‌بيند كه در آن راه يا بايد كشته شدن در راه خدا را انتخاب كند يا سر تعظيم در برابر غير خدا فرود آورد، مردان خدا اولين راه را انتخاب مي‌كنند.
